കാതുകുത്തല്‍

“കുഞ്ഞേട്ടാ കാത് കുത്തുമ്പൊ വല്ലാതെ വേദനിയ്ക്ക്വോ?” “നല്ല വേദനണ്ടാവും. വയ്യങ്കതവിന്‍റെ മുള്ളോണ്ടാ കാത് കുത്തണത്. വേദനിയ്ക്കാണ്ടിരിയ്ക്ക്വോ?” “എന്തിനാ കാതുകുത്തണത്?” “വല്യേ ആളാവണ്ടേ?” “വല്യേ ആളാവണച്ചാ കാതുകുത്തണോ?” “വേണം.” “അപ്പൊ കുഞ്ഞലവ്യാജ്യൊന്നും കാതുകുത്തീട്ട് ല്യലോ? ന്ന്ട്ടും വല്യേ ആളായിട്ട്ണ്ടലോ” “അതിനേയ് അവര് വല്യേ ആളാവാന്‍ കാത് ഓഠ തൊളയ്ക്ക അല്ല. മൂത്രൊഴിയ്ക്കണേന്‍റെ തുമ്പ് മുറിയ്ക്കാചെയ്യാ” “ശരിയ്ക്കും?” “നീയ്യ് ഇബ്രായിനോട് ചൊദിച്ചു നോക്ക്. അപ്പൊ അറിയാം” നിയ്ക്ക് വല്യേ ആളാവണന്നൊക്കെ ണ്ട്. ആന കാത് കുത്താറണ്ടോ? താല്‍പ്പ്ലിയ്ക്ക് വന്ന ആനേടെ നഖം വെട്ടും കൊമ്പ് ചെത്തും ഒക്കെ ചെയ്യും ന്ന് പാപ്പന്‍ പറഞ്ഞൂലോ. അതോണ്ടാവും ആന വല്യേതാവണത്. “അമ്മേ! ഞാന്‍ നഖം വെട്ട്യാല്‍ മത്യോ വല്യേ ആളാവാന്‍ ?” “എന്താ പ്പൊ?” “ആനയ്ക്ക് നഖം വെട്ടലും കൊമ്പ് ചെത്തലും ഒക്കെ പതിവുള്ളൂ ന്ന് പാപ്പാന്‍ പറ്ഞ്ഞൂലോ? ന്ന്ട്ടും ആന വല്യേതാവ്ണ്ണ്ടലോ” “അതിന് എന്താ ണ്ടായ്യേ പ്പൊ?” “കുഞ്ഞേട്ടന്‍ പറഞ്ഞൂ വല്യേ ആളാവാന്‍ കാത് കുത്തണം ന്ന്” “അങ്ങനെ ഒക്കെ ണ്ട്. വല്യേ ആളാവാന്‍ കാത് കുത്തണം ” മൂത്രൊഴിയ്ക്കണേന്‍റെ തുമ്പ് മുറിയ്ക്ക എങ്ങനെ ആണാവോ? കൊപ്പത്തയ്ക്ക് പോവുമ്പൊ എറച്ചി വെട്ടണ ആളടെ കയ്യില് ള്ളപോലത്തെ പിശാങ്കത്ത്യോണ്ട് അങ്ങനത്തെ മരതില് വെച്ച് വെട്ടലാവ്വോ? ആതോ, തുന്നക്കാരന്‍ നാരായണന്‍ കുട്ടി തുണിമുറിയ്ക്കണപോലെ കറ കറ ന്ന് കത്രികൊണ്ട് മുറിയ്ക്കേ? ഭേദം കാത് കുത്തല് ആവും. വേദനിച്ചാലേ വല്യേ ആളാവാന്‍ പറ്റുള്ളൂ ച്ചാല്‍ ബുദ്ധിമുട്ടാണ്

വയറിളക്കം

ഒരു നൂറുപ്രാവശ്യായിട്ട് ണ്ടാവും. ഉപ്പും പഞ്ചസാരേം ട്ട വെള്ളം കുടിയ്ക്കാ. കക്കൂസില്യ്ക്കോട് ആ. പിന്നേം വെള്ളം കുടിയ്ക്കാ ഓട് ആ. കുഞ്ഞേട്ടന്‍ പറയ്യാ. “അധികാരിപ്പണിക്കാരന്‍ വര്ണ് ണ്ട്” “ന്നാലും കുഞ്ഞേട്ടനെ പോലെ വയറെളക്ക്യേ തിയ്യതി ചൊമിര്മ്പില് എഴുതിവെച്ചിട്ടൊന്നും ഇല്യലൊ” “നെണക്ക് വയ്ക്കും ച്ചാ നീയ്യും എഴുതിക്കോ” കുഞ്ഞേട്ടന് കയ്യിലും കാലിലും ഒക്കെ ഒരുപ്രവശ്യം പൊള്ളകള് പൊന്തീല്യേ. അപ്പൊ ചാത്തര്നായര് പറഞ്ഞിട്ട് വയറെളക്കി. അന്ന് കരിക്കട്ടോണ്ട് പടിഞ്ഞാറേ ചൊമിര്‍്മ്പില് അന്നത്തെ തിയ്യതി കുറിച്ചിട്ടു. അച്ഛന്‍ എന്നോടാ ചോദിച്ചത് “ആരാ ചൊമിര്മ്പില് ഏഴ്തീത്?” “കുഞ്ഞേട്ടന്‍ വയറെളക്ക്യേ തീയ്യതി എഴുതീതാണ്” ന്ന് ഞാന്‍ പറഞ്ഞപ്പോ അച്ഛന്‍ ഒന്നു ചിരിയ്ക്കേ ചെയ്തുള്ളൂ. പക്ഷേ എല്ലാരും ഇപ്പളും ചോദിയ്ക്കും എന്താ ആ തിയ്യതീ ന്ന്. അപ്പൊ കുഞ്ഞേട്ടന്‍ ചൂളും. കുഞ്ഞേട്ടന്‍ അത് മായ്ക്കാന്‍ കൊറേ നോക്കീതാ. പറ്റീല്യാന്ന് മാത്രേ ള്ളൂ. “വൈദ്യര് വന്നു. ഇവിടെ വാ” വല്യേട്ടനാണ് “ഇന്നലെ തൊടങ്ങീതാ. വല്ലാതെ വയറെളെകി പോണു.” “ഇപ്പളും പോണുണ്ടോ” വൈദ്യര് ചോദിച്ചു. “ഒട്ടും കുറ്ഞ്ഞിട്ടില്യ്” വൈദ്യര് എന്‍റെ കണ്ണിന്‍റെ പോള താഴത്തയ്ക്ക് വലിച്ചു നോക്കി. “നാവ് നീട്ടൂ.” നാവ് നീട്ടി. “ ഇന്ന് നാവ് വടിച്ചില്യേ?” “ഉവ്വ്” “ദാ. ഈപടീല് ഒന്നു കടക്കൂ” വയറില്‍ ഒരു കയ്യുവെച്ച് മറ്റേകയ്യോണ്ട് കൊട്ടി നോക്കി. “ബ്ലുംബ്ലും ബ്ലംബ്ലം ബ്ലിംബ്ലിം ബ്ലംബ്ലം” “എന്തേ കഴിച്ചത്? ടീപ്പാര്‍ട്ടീടെ വിഭവം ഒക്കെ നല്ലോം കഴിച്ച്വോ?” “കൊറച്ച്” ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. “മഞ്ചപ്പത്തായത്തിലാ ലഡ്ഡൂം മൈസൂര്‍പാകും ഒക്കെ വെച്ചിരുന്നത്. അത് എടുക്കാന്‍ നോക്യപ്പൊ ണ്ട് ഒരു കറുത്ത ലഡ്ഡു പൊന്തിവരുണൂ. അതൊരാളടെ തല ആയിരുന്നു. ആരടെ ആണ് ന്ന് ഞാന്‍ പറയില്യാ” വല്യേട്ടന്‍ പറഞ്ഞു. “ഞാന്‍ ലഡ്ഡു അവിടെ തന്നെ ല്യേ ന്ന് നോക്കാന്‍ കേറീതാ. തിന്നിട്ടൊന്നും ഇല്യ” ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. വൈദ്യര് ഒറക്കെ ചിരിച്ചു.

ടീപ്പാര്‍ട്ടി

ഇന്നാണ് ടീപ്പാര്‍ട്ടി. ചെറ്യേട്ടന്‍റെ വേളീടെ തെരക്കായിരുന്നു രണ്ടുമൂന്നു ദിവസം. നല്ലരസായിരുന്നു. എത്ര കുട്ട്യോളാ? എന്നും വേളിണ്ടായിര്‍ന്നൂ ച്ചാ എത്ര നന്നായിരുന്നൂ. പിന്നെ ഒരു സ്വകാര്യം ണ്ട് - പത്തയപ്പുരേലെ കിഴ്ക്കേമുറില്യേ? അതില് വിത്ത് ട്ട് വെയ്ക്കണ ഒരു മഞ്ചപ്പത്തായം ല്യേ? അതിലെ വിത്തൊക്കെ മാറ്റി വൃത്യാക്കീട്ടേയ് ഒരു കാര്യം അതില് വെച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്താന്നറിയ്യോ? ലഡ്ഡു! പിന്നേം ണ്ട്. മൈസൂര്‍പാക്ക്, മിക്ശ്ചറ്. ഏത്രണ്ട്ന്ന് അറിയ്യോ? കൊറേ കൊറേ ണ്ട്. ഓശപ്പനാണ് ണ്ടാക്കീത്. ണ്ടാക്കുമ്പൊ നിയ്ക്കും കുഞ്ഞേട്ടനും ഒക്കെ തന്നു. നല്ലസ്വാദുണ്ട്. പിന്നേം പിന്നേം തിന്നണം ന്ന് തോന്നും. പക്ഷേ ഏന്താ ചെയ്യാ? ആ മുറി പൂട്ടിട്ടിരിയ്ക്കാണ്. “നീയ്യെന്താ പ്രാര്‍ത്ഥിയ്ക്കണത്?” കുഞ്ഞോപ്പോള് ചോദിച്ചു “ടീപാര്‍ട്ടിയ്ക്ക് ആള്കള് വരര്തേ ന്ന്” “ആള്കള് വരര്തേ? നീയെന്തെഠഥാ പ്രാര്‍ത്ഥിയ്ക്കണത്?“ “ആള്‍കാര് കൊറേ വന്നാല്‍ ലഡ്ഡൂം മൈസൂര്‍പാക്കും ഒക്കെ കഴീല്യേ? ട്ടീപാര്‍ട്ടി കഴിഞ്ഞ് ബാക്കിള്ള ലഡ്ഡൂം മൈസൂര്‍പാക്കും ഒക്കെ ഞങ്ങള്‍ക്ക് തരാം ന്ന് ഓശപ്പന്‍ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടല്ലോ”

പേടി

ഇന്ന് പത്തായപ്പുരേലാ കിടക്കണത്. ഞാന്‍ വല്യേ കുട്ട്യല്ലേ. പത്തായപ്പുരേല് കിടക്കാന്‍ പറ്റ്വൊക്കെ ചെയ്യും. ഒരു കൊഴപ്പാണ് ള്ളത്. രാത്രി മൂത്രൊഴിയ്ക്കണം എന്നു വെച്ചാല്‍ പൊറത്തയ്ക്ക് പോവ്വണ്ടേരും. “കുഞ്ഞേട്ടന് പേടിണ്ടോ രാത്രി മൂത്രൊഴിയ്ക്കാന്‍ പൊറത്ത് പോവ്വാന്‍?” “നിയ്ക്കോ? പേട്യോ? ഒരു പേടീം ല്യ” “നിയ്ക്ക് കൊറേശ്ശെ പേടിണ്ട്” “അതിന് ഒരു സൂത്രം ണ്ട്. ഒരു വല്യേ കറോത്തും തണ്ട് കൊണ്ടോന്നു വെച്ചാല്‍ മതി. മൂത്രം ഒഴിയ്ക്കണം ന്ന് തോന്നുമ്പൊ കറോത്തുംതണ്ട് ജനലിക്കുടെ പൊറ്ത്തയ്ക്ക് വെച്ച് അതിക്കൂടെ ഒഴിച്ചാല്‍ മതി.” “അതു നല്ല സൂത്രാ“ “എന്തേങ്കിലും ആവശ്യണ്ടങ്കില്‍ വിളിച്ചോ. കമ്പിറാന്തല് താഴ്ത്തി വെയ്ക്കാം” ചെറ്യേട്ടന്‍ പറഞ്ഞു. “ചെറ്യേട്ടാ! പ്രേതം ണ്ടാവ്വോ?” “പ്രേതൊന്നും ഇല്യ. നാമം ജപിച്ച് കണ്ണടച്ച് കെടന്നോ” “കൃഷ്ണന്‍ പറഞ്ഞൂലോ പ്രേതം ണ്ട് ന്ന്” “നീ യ്യ് കണ്ണടച്ച് ഓറങ്ങിക്കോ” “കറോത്തും തണ്ട് കൊണ്ട് പോയി” “ആരാ കറോത്തും തണ്ട് കൊണ്ട് പോയ്യേ?” ചേറ്യേട്ടന്‍ ചോദിച്ചു. “ഞാന്‍ മൂത്രൊഴിയ്ക്കാന്‍‍ പൊറത്തയ്ക്ക് വന്നാല്‍ എന്നെ പിടിയ്ക്കാന്‍ വേണ്ടി പ്രേതം കറോത്തും തണ്ട് കൊണ്ടുപോയി” “എന്തൊക്കെ ആണാവോ ഓറക്കപ്രാന്ത് പറേണത്. ആരും ഒന്നും കൊണ്ട് പോയിട്ടില്യ. നീയ്യ് കെടന്നൊറങ്ങിക്കോ” നല്ലോം വെളിച്ചായീലോ. കറോത്തുംതണ്ട് അവിടെ തന്നെ ണ്ട്. അപ്പോ ഇന്നലെ രാത്രി പ്രേതം കൊണ്ടോയതോ? ചെറ്യേട്ടന്‍ ഞാന്‍ പ്രേതം ല്യാ ന്ന് വിചാരിച്ചോട്ടേ ന്ന് വെച്ചിട്ട് വേറെ കൊണ്ടോന്നു വെച്ചതാവ്വോ?

വേദന

കൊറേശ്ശെ സങ്കടൊക്കെ വര്ണ് ണ്ട്. കറുത്ത പയ്യിന്‍റെ കുട്ട്യേ വിറ്റൂത്രേ. പാവം അതിനും എടയ്ക്ക് അമ്മേ കാണണം ന്നൊക്കെ ണ്ടാവില്യേ?. നിയ്ക്ക് എടയ്ക്കൊക്കെ അമ്മേകാണണം ന്ന് ണ്ട്. കൃഷ്ണന്‍ പറയ്യാണ് “മൂരിക്കുട്ട്യല്ലേ. അതിനെ കൊല്ലാനാവും കൊണ്ടോണത്” ന്ന്. ആവ്വോ? വിക്കണ്ടേര്‍ന്നില്യ. കൊപ്പത്തയ്ക്ക് ചെറ്യേട്ടന്‍റെ ഒപ്പം തലമുടിവെട്ടിയ്ക്കാന്‍ പോയ്യപ്പൊ കണ്ടത് മൂരിക്കുട്ട്യേ ആവ്വോ? തൊല്യൊക്കെ പൊളിച്ച് തൂക്കിട്ടിട്ടുണ്ട്. “ചെറ്യേട്ടാ! അത് നമ്മടെ മൂരിക്കുട്ട്യാണോ?” “ ഏയ്. അതൊന്നും ആവില്യ” “ആവില്യലോ” “ആവില്യാ ന്ന് പറ്ഞ്ഞില്യേ” “ദേവക്യമ്മേ! ഏന്തിനാ ആള്‍ക്കര് മൂരിക്കുട്ടോളെ കൊല്ലണത്?“ “തിന്നാനാവും” “കൊല്ലുമ്പൊ മൂരിക്കുട്ട്യോള്‍ക്ക് വേദനിയ്ക്കില്യേ?” “പിന്നെ കൊല്ലുമ്പൊ വേദനിയ്ക്കാണ്ടിരിക്ക്വോ?” “ഇങ്ങനെ തൊല്യൊക്കെ പൊളിച്ച് തൂക്കിടുമ്പൊ നല്ല വെദനണ്ടാവും അല്ലേ?” “കൊന്ന് കഴിഞ്ഞിട്ടല്ലെ തൂക്കിടണത്? ചത്താ പിന്നെ വേദനിയ്ക്കില്ല.” മൂരിക്കുട്ട്യോളെ കൊല്ലണ ആളോട് എന്നേം കൊല്ലാന്‍ പറേണം. എന്നാ പിന്നെ തെയ്യുണ്ണിമാഷ് തല്ലുമ്പൊ വേദനിയ്ക്കില്യലോ. അപ്പൊ അമ്മേ കാണാനോ? മരിച്ചാല്‍ കാണാന്‍ പറ്റ്വോ ആവോ. പറ്റില്യാച്ചാ മരിയ്ക്കണ്ട. തെയ്യുണ്ണിമാഷ് തല്ലുമ്പൊ വേദനിച്ചാലും വേണ്ടില്യ.

കണ്ണ് ചോപ്പിയ്ക്കല്‍

“കുഞ്ഞേട്ടാ ആ മൂക്കത്ത് വെയ്ക്കണസാധനം എന്താ?” “പൂവ്വ് ന്നാ പറയ്യാ ന്നാ പേരാങ്ങല്ലൂര് വല്യേട്ടന്‍ പറഞ്ഞത്. എന്തോണ്ടാ ണ്ടാക്കണത് ന്ന് നിയ്ക്കും അറീല്യ.” “കണ്ണിലും ചൊകന്ന കളറ് തേയ്ക്ക്വോ ചോപ്പിയ്ക്കാന്‍?” “പൊട്ടാ കണ്ണില് ആരെങ്കിലും കളറ് തേയ്ക്ക്വോ. കണ്ണ് പൊട്ടിപ്പൊവ്വും” “അപ്പൊ പിന്നെ എങ്ങിന്യാ കണ്ണ് ചോപ്പിയ്ക്കണത്?” “ചുണ്ടപ്പൂവ്വോണ്ടാണത്രേ” "ചുണ്ടപ്പൂവ്വോണ്ടോ?” “ചുണ്ടപ്പൂവ്വ് കണ്ണില് ഇട്ടാ മതീത്രേ.” “കുഞ്ഞേട്ടാ കൃഷ്ണങ്കുട്ടീടെ അച്ഛന്‍ ല്യേ. ആളടെ കണ്ണ് എപ്പളും ചോന്നിട്ടാണലോ. കൊറേ ചുണ്ടപ്പൂവ്വ് വേണ്ട്യേരും അല്ലേ എപ്ലും ചോന്നിരിയ്ക്കാന്‍?” “അത് ചുണ്ടപ്പൂവ്വോണ്ടൊന്നും അല്ല. മൂക്കറ്റം കള്ളുകുടിച്ചിട്ടാ” “കുഞ്ഞോപ്പോഴേ. എന്നെ കണ്ടാ കള്ളുകുടിച്ച്ട്ട് ണ്ട് ന്ന് തൊന്നില്യേ.” “നെന്നെ കണ്ടാ പാലുംവെള്ളം കുടിച്ചിട്ട്ണ്ട് ന്നാതൊന്നണത്.” “അപ്പൊ കണ്ണ് ചോന്നിട്ടില്യേ? ഞാന്‍ ചുണ്ടപ്പൂവ്വ് കണ്ണില് ട്ടൂലോ” “കണ്ണും മൂക്കൊന്നും ചോന്നിട്ടില്യ. ഓരോവിഢിത്തം കാട്ടി നടന്നോ പഠിയ്ക്കാണ്ടെ” “ചുണ്ടപ്പൂവ്വ് കണ്ണില് കൊണ്ടില്ല്യ. അതേര്യ്ക്കോ ചോക്കാണ്ടിരിയ്ക്കാന്‍? കഥകളിക്കാര് എങ്ങനെ ആണാവോ പൂവ്വ് കണ്ണില് കൊള്ളിയ്ക്കണത്? ചെലപ്പൊ കുഞ്ഞേട്ടാന്‍ പൊളിപറഞ്ഞതാവും. കള്ളുകുടിച്ചിട്ടന്നെ ആവും അവരൊക്കെ കണ്ണ് ചോപ്പിയ്ക്കണത്. നിയ്ക്കും ഒരു ദിവസം കണ്ണ് ചോപ്പിയ്ക്കണം.