കണ്ണ് ചോപ്പിയ്ക്കല്‍

“കുഞ്ഞേട്ടാ ആ മൂക്കത്ത് വെയ്ക്കണസാധനം എന്താ?” “പൂവ്വ് ന്നാ പറയ്യാ ന്നാ പേരാങ്ങല്ലൂര് വല്യേട്ടന്‍ പറഞ്ഞത്. എന്തോണ്ടാ ണ്ടാക്കണത് ന്ന് നിയ്ക്കും അറീല്യ.” “കണ്ണിലും ചൊകന്ന കളറ് തേയ്ക്ക്വോ ചോപ്പിയ്ക്കാന്‍?” “പൊട്ടാ കണ്ണില് ആരെങ്കിലും കളറ് തേയ്ക്ക്വോ. കണ്ണ് പൊട്ടിപ്പൊവ്വും” “അപ്പൊ പിന്നെ എങ്ങിന്യാ കണ്ണ് ചോപ്പിയ്ക്കണത്?” “ചുണ്ടപ്പൂവ്വോണ്ടാണത്രേ” "ചുണ്ടപ്പൂവ്വോണ്ടോ?” “ചുണ്ടപ്പൂവ്വ് കണ്ണില് ഇട്ടാ മതീത്രേ.” “കുഞ്ഞേട്ടാ കൃഷ്ണങ്കുട്ടീടെ അച്ഛന്‍ ല്യേ. ആളടെ കണ്ണ് എപ്പളും ചോന്നിട്ടാണലോ. കൊറേ ചുണ്ടപ്പൂവ്വ് വേണ്ട്യേരും അല്ലേ എപ്ലും ചോന്നിരിയ്ക്കാന്‍?” “അത് ചുണ്ടപ്പൂവ്വോണ്ടൊന്നും അല്ല. മൂക്കറ്റം കള്ളുകുടിച്ചിട്ടാ” “കുഞ്ഞോപ്പോഴേ. എന്നെ കണ്ടാ കള്ളുകുടിച്ച്ട്ട് ണ്ട് ന്ന് തൊന്നില്യേ.” “നെന്നെ കണ്ടാ പാലുംവെള്ളം കുടിച്ചിട്ട്ണ്ട് ന്നാതൊന്നണത്.” “അപ്പൊ കണ്ണ് ചോന്നിട്ടില്യേ? ഞാന്‍ ചുണ്ടപ്പൂവ്വ് കണ്ണില് ട്ടൂലോ” “കണ്ണും മൂക്കൊന്നും ചോന്നിട്ടില്യ. ഓരോവിഢിത്തം കാട്ടി നടന്നോ പഠിയ്ക്കാണ്ടെ” “ചുണ്ടപ്പൂവ്വ് കണ്ണില് കൊണ്ടില്ല്യ. അതേര്യ്ക്കോ ചോക്കാണ്ടിരിയ്ക്കാന്‍? കഥകളിക്കാര് എങ്ങനെ ആണാവോ പൂവ്വ് കണ്ണില് കൊള്ളിയ്ക്കണത്? ചെലപ്പൊ കുഞ്ഞേട്ടാന്‍ പൊളിപറഞ്ഞതാവും. കള്ളുകുടിച്ചിട്ടന്നെ ആവും അവരൊക്കെ കണ്ണ് ചോപ്പിയ്ക്കണത്. നിയ്ക്കും ഒരു ദിവസം കണ്ണ് ചോപ്പിയ്ക്കണം.