ഫോണ്‍

വല്യേട്ടന്‍ രണ്ട് ഫോണ്‍ കൊണ്ടു വന്നു. രണ്ടെണ്ണം. ഒന്ന് മഞ്ഞ, മറ്റേത് പച്ച. എനിയ്ക്ക് ഇഷ്ടം പച്ച നിറാണ്. ചെരട്ട പോലെ പ്ലാസ്റ്റിക്കോണ്ട് രണ്ടു സാധനങ്ങള്. ചെരട്ട പോലെന്ന് പറയാന്നേള്ളൂ. ചെരട്ടേക്കാളും നല്ല ഭങ്ഗിണ്ട്. അതിന്‍റെ മൂട്ടില്‍ ‍നിന്ന് മറ്റേതിന്‍റെ മൂട്ടിലേലേയ്ക്ക് ഒരു വയറും. ആ വയറിന് പവിഴമല്ലീടെ അവ്ട്ന്ന് മിറ്റത്തിന്‍റെ അറ്റത്തുള്ള കറിവേപ്പിന്‍റെ കടയ്ക്കലോളം നീളണ്ട്. ഞാന്‍ വായടെ അവടെ വെച്ചു പറയുമ്പോ കൃഷ്ണന്‍ ചെവീല് വയ്ക്കും. പിന്നെ കൃഷ്ണന്‍ പറേമ്പോ ഞാന്‍ ചെവീല് വ്യ്ക്കും. പതുക്കെ പറഞ്ഞാല്‍ മതി. അങ്ങേ അറ്റത്ത് കേക്കും. കുറച്ചു നേരേകളിച്ചുള്ളൂ. അപ്പൊളേയ്ക്കും കൃഷ്ണന് വീട്ടിലിയ്ക്ക് പോവ്വാറായി. വേറെ ആരേം ഫോണില് വര്‍ത്താമാനം പറഞ്ഞു കളിയ്ക്കാന്‍ കാണാനും ഇല്യ. പൂമുഖത്തെ പടീല്‌ ഫോണ് ശ്രദ്ധിച്ച് വെച്ചു. വീണാല്‍ പൊട്ടും. എന്താ ആള്‍ക്കാരക്ക് കളിയ്ക്കാ‍ന്‍ വന്നാല്‍? മൂച്ചിക്കൂട്ടത്തിലെ വേലായ്ധന്‍ നാളികേരം ഇടുന്നുണ്ട്. ഫോണിന്‍റെ വയറിന് കൊറേക്കൂട്ടി നീളം ഉണ്ടായിരുന്നൂച്ചാല്‍ നല്ല രസാ‍യിരുന്നു. ഒന്ന് വേലായ്ധന്‍റെ അരേല് തിരുകീട്ട് തെങ്ങിന്മേല്‍ കയറുക. മറ്റേ തല എന്‍റെ കയ്യിലും. വേലായുധന്‍ മുകളില്‍ എത്തിയാല്‍ ഫോണ് ചെവീല് വ്വയ്ക്കും. “വേലായുധാ ഒരു ഇളനീര്‍ ഇടണം” “ശ്...... ഠും.” “വേലായ്ധാ ഒന്നും കൂടി,” “ശ്.....ഠും.” “കുഞ്ഞേട്ടന് വേണോ? ഒന്നും കൂടി” “ശ്.....ഠും.” “മതി. എറങ്ങാം” “ശര്‍..... എറങ്ങി” “എന്താ ശ്....ഠും?” “പിന്നില്‍ നിന്ന് വല്യേട്ടന്‍ ചോദിച്ചപ്പോ ഞെട്ടി. ആ‍ാരായാലും ഞെട്ടും. ല്യേ. “എളനീര് ഇട്‌ആണ്. വല്യേട്ടാ ഈ ഫോണിന്‍റെ വയറ് തെങ്ങിന്‍റെ മുകള് വരെ നീളാം ണ്ടാവ്വോ?” “ചെറ്യേ തെങ്ങാച്ചാല്‍ ഉണ്ടാവും.” “വല്യേ തെങ്ങിന്‍റെ അത്ര വലിപ്പം ഉള്ളത് കിട്ട്വോ?” “ചെലപ്പോ കിട്ടീന്ന് വരാം” വല്യേ തെങ്ങിന്‍റെ അത്ര വലിപ്പ്പം ഉള്ളത് കിട്ടും. ആരോടാ ഈ അത്ഭുതം പറയ്യാ? ആരേം കാണാനും ഇല്യ. ചെളമ്പ്രം കുന്നിന്‍റെ മോള്ന്ന് രായല്ലൂര് മലടെ അതുവരെ ഉള്ളത് കിട്ട്വോ? ചെലപ്പോ കിട്ട്ണ്ടാവും. കിട്ടും എങ്കില്‍ വല്യേട്ടനോട് വാങ്ങാന്‍ പറേണം.