കുട്ടിപ്പെര

“അമ്മേ! അമ്മേ! ഞാന്‍ കൃഷ്ണന്‍റെ ഒപ്പം എനി കളിയ്ക്ക്ണേ ... ല്യ” “എന്താപ്പോ?” “എപ്പളും കൃഷ്ണനന്നെ വേണച്ചാലോ? കുട്ടിപ്പെര വെച്ചു കളിയ്ക്കുമ്പൊ കൃഷ്ണന് എപ്പളും അച്ഛനാവണം. എന്നെ അച്ഛനാവാന്‍ സമ്മതിയ്ക്കേ ല്യ. ഞാന്‍ കളിയ്ക്കാന്‍ ല്യ കൃഷ്ണന്‍റെ ഒപ്പം.” തട്ടുമ്പൊറത്ത് കൃഷ്ണന്‍ കണാതെ കുട്ടിപ്പെര ണ്ടാക്കണം. ന്ന്ട്ട് ഞാനച്ഛനാവും. അപ്പൊ ആരാ കുട്ട്യാവ്വാ? ദേവക്യമ്മോട് പറയാം. എന്തോണ്ടാ കുട്ടിപ്പെര ണ്ടാക്ക്‌ആ? വല്യോപ്പോള്ടെ സാരിട്ത്താലോ? “എന്തിനേ സാരി ഒക്കെ കേടുവരുത്ത്യേ? ഒക്കെ ചള്യാക്കി. എനി എന്താ സ്ക്കൂളില്യ്ക്ക് പോവുമ്പോ ചുറ്റ്‌ആ?” വല്യോപ്പോള് സ്ക്കൂള്ന്ന് വന്നപ്പൊ ചോദിച്ചു. എനി ഇപ്പൊ എന്താ ചെയ്യാ? “ഓപ്പോളേ പട്ടാമ്പീല് സാമിടെ പീടികേലെ ആ പൂവ്വുള്ള സാരി വങ്ങിത്തരാം ട്ടോ.” “എപ്പ്ഴാ വാങ്ങിത്തരണത്?” “ഞാന്‍ വല്തായിട്ട് കാശ്ണ്ടായിട്ട് വങ്ങിത്തരാട്ടോ.” “അപ്പ്ഴയ്ക്കും അതൊക്കെ കേട് വര് ല്യേ?” സാരി കേട് വര്വോ? അവ്ടേം കുട്ട്യോള്‍ സാര്യോണ്ട് കുട്ടിപ്പെരണ്ടാക്കിച്ചാ കേട്‌ വര്ണ്ടാവും.